به گزارش حیات، آیت‌الله جوادی آملی در مسجد اعظم شهر مقدس قم در تفسیر سوره مبارکه احزاب گفت: در آیه «إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرًا» در جریان آیه تطهیر مرز همسران پیامبر (صل الله علیه و آله) و مرز اهل‌بیت (علیه السلام) کاملا جدا شده است، پیش از آن 22 ضمیر جمع مؤنث سالم آورد و بعد یک‌باره ضمیر جمع مذکر سالم آورد، که این امر نه با قبل و نه با بعد از آن سازگار است، ام‌سلمه از پیامبر (صل الله علیه و آله) خواست که وارد کساء شود اما پیامبر (صل الله علیه و آله) فرمود: تو زن صالحی هستی اما این مقام جایگاه تو نیست، این مخصوص علی و اولاد علی(علیه السلام) و حضرت فاطمه زهرا(سلام الله علیها) است، همچنین در این‌جا از فعل مضارع استفاده شده است به این دلیل که ممکن هر لحظه به فیض الهی نیاز دارد، در هر ظهور خداوند فیض تازه ای دارد، از این رو باید فعل مضارع استفاده کند که مفید استمرار باشد. مؤلف کتاب الحیاة ابراز کرد: منظور این نیست که آنان رجس و بی‌طهارتی داشتند و خدا خواسته باشد آن رجس را رفع کند. وی با اشاره به این که در احکام تشریعی میان اراده خداوند و تطهیر شدن، اراده عبد فاصله است، افزود: خدا خواست که عبد با اختیار به طرف طهارت برود، خدا نخواست که عبد  از روی اجبار به طرف طهارت برود. مفسر برجسته قرآن کریم در تبیین معنای اراده و اختیار انسان بیان کرد: به انسان گفت تو هیچ چبری نداری، فطرت و عقلی بهشت‌پذیر و جهنم‌گریز به تو دادم، «لاَ إِکْرَاهَ فِی الدِّینِ» ناظر به آزاد بودن انسان است و اباحه‌گری را تجویز نکرده است، پس اگر اباحه‌گری را تجویز کرده باشد با عذاب در جهنم موافق نیست، این «لاَ إِکْرَاهَ فِی الدِّینِ» به صورت تکوینی است، انسان اگر با داشتن همه حجج الهی بیراهه برود در جهنم گرفتار عذاب می‌شود، خداوند به بعضی‌ها کرامت داد اما پست کلیدی را به کسی می‌دهد که احراز کند او به هیچ وجه بیراهه نمی‌رود، از این رو به بلعم‌ها و سامری‌ها پست کلیدی نداد، خدا داناتر است که رسالت خودش را کجا بگذارد،‌ پست کلیدی را خداوند به هر کس نمی‌دهد، اهل‌بیت(علیه السلام) عالما، عامدا و مختارا می‌توانند گناه بکنند اما «عَلَى بَیِّنَةٍ مِّن رَّبِّهِ» گناه نمی‌کنند. وی با تأکید بر این نکته که گناه نکردن اهل‌بیت(علیه السلام) و طهارت آنان به دلیل ترس از جهنم نیست، اظهار کرد: کسی که می‌خواهد به لقای محبوب برود نباید آلوده باشد، اینان گناه نمی‌کنند به این دلیل که مانع لقای الهی است، اینان به این دلیل ترس از جهنم گناه نمی‌کنند، خیلی‌ها اهل علم هستند اما به اندک حادثه‌ای بازمی‌گردند، اما خدا می‌داند به این شخص هر مقامی بدهد دنیا برای او ناچیز و بی‌مقدار است، اما اگر به سامری و بلعم چیزی بدهد آنان زود بازمی‌گردند، این مانند آن است که بگوییم افراد زیادی در حوزه علمیه درس می‌خوانند اما چند نفر جزو اوتاد مانند آقای قاضی و آیت‌الله بهجت می‌شوند، چون اینان به حسن اختیار خودشان مطیع محض خداوند هستند، از این رو خداوند در تربت آنان شفا قرار می‌دهد و دعا را برای آنان مستجاب می‌کنند و درباره ایشان «سد الابواب الا بابه» انجام می‌شود، اینان معلم ملائکه و از ملائکه بالاتر هستند، فرشته‌ها جهان را با اسما الهی اداره می‌کنند، اسما لفظ و مفهوم ذهنی نیست، این اسما را انسان کامل به ملائکه یاد داد، فرشتگان شاگردان امام زمان(عج الله فرجه الشریف) و اهل‌بیت(ع علیه السلام) هستند. وی در بیان معنای بخشی از آیه «وَالصَّابِرِینَ وَالصَّابِرَاتِ» ابراز کرد: صبر جزو واجبات است در جهانی زندگی می‌کنیم که مدیر و مدبر و مدیر عامل خداوند است، ما نمی‌دانیم چه کاری مصلحت است و چه کاری مصحلت نیست، گاه خداوند انسان را به سلامتی مبتلا می‌کند و گاه انسان را به مرض مبتلا می‌کند، همچنین خداوند گاه انسان را به فقر و ناداری مبتلا می‌کند و گاه انسان را به دارایی مبتلا می‌کند، باید توجه داشته باشیم اگر چیزی برای ما ناخوشایند بود نباید جزع و فزع کنیم، در هر زمانی هم آزمون خاصی خداوند پیش می‌آورد، و ما باید صبر بر معصیت، صبر بر طاعت و صبر هنگام مصیبت داشته باشیم، صبر فضیلتی است که بر همه واجب است، فرمود: «وَاسْتَعِینُواْ بِالصَّبْرِ وَالصَّلاَةِ»، نباید اگر سختی و مصیبتی به ما رسید فورا پرخاش کنیم و برنجیم از قضا و قدر الهی، ما را می‌آزمایند، بر اساس سوره والعصر اگر کسی ایمان دارد باید تواصی به حق کند، اگر خودش عمل صالح دارد عمل صالح بدون صبر نمی‌شود، عمل صالح‌ با صبر همراه است و دیگران را باید به صبر توصیه کرد.